بررسی اثر شوری بر نرخ بازماندگی و تغییرات بافت کلیه بچه ماهی سفید (rutilus frisii kutum)

بررسی تأثیر شوری آب، روی بچه ماهی سفید با هدف تعیین درصد بازماندگی و تغییرات بافتی کلیه (kidney)  انجام گرفت. بچه ماهیان سفید از مرکز تکثیر و بازسازی ذخایر آبزیان شهید رجایی ساری تهیه شدند و در آزمایشگاه پژوهشکده اکولوژی دریای خزر مورد بررسی قرار گرفتند. بچه ماهیان در سه گروه وزنی (400>-200 ، 600>-400 و 1000>-600 میلی گرم) و دو سطح شوری آب شیرین رودخانه تجن و لب شور دریای کاسپین: (5ppt/12) تحت آزمایش قرار گرفتند. هر تیمار شامل سه تکرار، تحت آزمون عاملی با اندازه گیری کمیّت درصد بازماندگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که در سطوح مختلف عوامل مورد بررسی، اختلاف معنی داری بین تیمار های آزمایشی وجود داشت (0.05>p ، آزمون دانکن). نرخ بقاء بچه ماهیان در آب لب شور )3 ± 85% ( نسبت به آب شیرین (1 ± 96%)، کاهش و در گروه هایی که از وزن بیشتری برخوردار بوده اند، افزایش داشته است. در پایان آزمایش و تحت آب لب  شور، بافت کلیه بچه ماهیان در تمام گروه های وزنی جهت سازش پذیری با آب لب شور، نسبت به بافت کلیه بچه ماهیان در آب شیرین رودخانه تغییر کرد. همچنین در انتقال بچه ماهیان از آب شیرین به آب لب شور، افزایش حفره داخلی لوله های پیچیده نزدیک (proximal convoluted tubule) و لوله های پیچیده دور (distal covoluted tubule) و همچنین کاهش قطر گلومرول ها (glomerulus)مشاهده شد.